Τὰ ἐνδύματα τῶν εἰκονιζομένων εἶναι ἀρχαιοελληνικά, ἐσωτερικῶς χιτῶνας καὶ ἀπὸ πάνω ἱμάτιο. Ὁ χιτῶνας τοῦ Ἰησοῦ φέρει δύο σημεῖα [σημεῖον -ἢ κλάβους (clavus), στὰ λατινικά, ποὺ κατὰ λέξη σημαίνει “καρφί”, μεταφορικὰ “ποίκιλμα”- εἶναι διακριτικὸ ἔμβλημα τῶν Ῥωμαίων ευγενῶν: μιὰ χρωματιστὴ λωρίδα ἀπὸ τὸν κάθε ὦμο ὡς τὴν παρυφὴ τοῦ ποδογύρου, στοὺς κατωτέρους εὐγενεῖς στενώτερη, στοὺς ἀνωτέρους πιὸ πλατειά], φαρδιὰ καὶ μὲ φωτεινότερο χρῶμα, οἱ χιτῶνες τῶν ἄλλων προσώπων ἔχουν σημεῖα πιὸ στενὰ καὶ σκοτεινότερα.

Ζωηρὴ ἀντίθεση ὑπάρχει ἀνάμεσα στὴ στατικότητα τῶν μορφῶν τοῦ ἄνω τμήματος τῆς σύνθεσης, καὶ στὴν ἔνταση τῶν κινήσεων τῶν Μαθητῶν. Μ’ αὐτὸν τὸν τρόπο ὑποδηλώνεται ἡ θεία ἀταραξία καὶ μακαριότητα, ἔναντι τῆς ἀνθρώπινης ἀτέλειας καὶ ἀδυναμίας.

Ἀπὸ τὴν ἐποχὴ τῶν Παλαιολόγων, δεξιὰ καὶ ἀριστερὰ τῆς κεντρικῆς σκηνῆς, ἐμφανίζονται σὲ μικρότερο μέγεθος ὁ Ἰησοῦς με τοὺς Μαθητὲς ὅταν ἀνεβαίνουν στὸ ὄρος καὶ ὅταν ἀπέρχονται.

Ἡμερομηνία τῆς Ἑορτῆς

Ἀπὸ τὰ πρῶτα χρόνια τοῦ Χριστιανισμοῦ ἑωρταζόταν πρὸ τῆς Ἀναστάσεως, καθὼς συνέβη “πρὸ τοῦ τιμίου Σταυροῦ … καὶ τοῦ Πάθους…”, ὅπως μαρτυρεῖται καὶ στὴν ὑμνολογία. Στὸ Θαβὼρ ἡ Ἁγία Ἑλένη ἔκτισε Ναὸ πρὸς τιμὴν τῆς Μεταμορφώσεως, ὁ ὁποῖος ἐγκαινιάστηκε τὴν 6η Αὐγουστου, καὶ ἔκτοτε μεταφέρθηκε ἡ ἑορτὴ σ’ αὐτὴ τὴν ἡμερομηνία. Σύμφωνα μὲ τὸ τυπικὸ τῆς Παλαιστίνης, τὴν ἡμέρα τῆς Μεταμορφώσεως προσφέρονται ὡς ἀπαρχὲς σταφύλια, ποὺ εὐλογοῦνται στὴν Ἐκκλησία.